طلایاب ابزاری است که برای یافتن فلز در یک منطقه استفاده می شود. آنها معمولاً توسط افراد سرگرم کننده و پرسنل امنیتی برای تشخیص اشیاء فلزی که ممکن است به راحتی با چشم غیر مسلح دیده یا شناسایی نشوند استفاده می شوند. فلزیاب ها نیز توسط باستان شناسان در خشکی یا زیر آب برای یافتن اشیاء فلزی پنهان استفاده می شوند. فلزیاب ها ابزار مهمی برای هر کسی است که سعی در یافتن و شناسایی اشیاء فلزی دارد.

یک فلزیاب با ارسال میدان های الکترومغناطیسی که برای تشخیص اجسام فلزی طراحی شده اند کار می کند. هنگامی که یک جسم فلزی شناسایی می شود، فلزیاب سیگنالی را منتشر می کند تا به کاربر اطلاع دهد که یک مورد پیدا شده است. قدرت سیگنال بسته به نوع جسم فلزی شناسایی شده متفاوت است. همچنین می توان حساسیت فلزیاب را برای تشخیص موارد کوچکتر تنظیم کرد.

فلزیاب ها معمولاً در دو نوع اصلی وجود دارند: الکترونیکی و مکانیکی. فلزیاب های الکترونیکی از فناوری پیشرفته استفاده می کنند، از جمله آشکارسازهایی با ریزپردازنده هایی که داده های دستگاه را تجزیه و تحلیل و تفسیر می کنند. فلزیاب های الکترونیکی همچنین دارای ویژگی هایی هستند که به کاربر امکان می دهد حساسیت را تنظیم کند، سرعت و فرکانس ردیاب را کنترل کند و بسته به نوع فلزی که تشخیص داده می شود تنظیمات لازم را در ردیاب انجام دهد. در مقابل، فلزیاب های مکانیکی به یک سیم پیچ حسگر فلزی متکی هستند که به وجود فلز در یک منطقه حساس است. فلزیاب های مکانیکی معمولاً ارزان تر از همتایان الکترونیکی خود هستند اما سطح دقت یکسانی را ارائه نمی دهند.

رایج ترین کاربرد فلزیاب، یافتن گنج های گم شده یا فراموش شده است. این جستجوها معمولاً در زمین های عمومی یا خصوصی انجام می شود و می تواند شامل جستجوی سکه، جواهرات، انگشتر و سایر موارد باشد. برخی از گنج یاب ‌ها حتی برای یافتن اجسام از قایق‌های غرق‌شده و دیگر مکان‌های زیر آب استفاده شده‌اند. فلزیاب ها همچنین می توانند در خانه برای اهداف ایمنی مانند یافتن اقلام نابجا یا تشخیص اشیاء فلزی پنهان استفاده شوند.